Viðskiptabann er vinaslit.

Orðið "viðskiptabann" hlýtur að merkja "bann við viðskiptum, öllum viðskiptum."

Það er því sjálfgefið að með því að lýsa yfir viðskiptabanni gagnvart Rússum eru stjórnvöld einhliða að segja "Við viljum ekki eiga viðskipti við ykkur".
Því er eðlilegast að neita að selja Rússum fisk. Verum sjálfum okkur samkvæm. Hættum að selja Rússum fisk. Gefum skít í fornvin okkar
Eða hvað?

Hvers vegna styðja Íslendingar viðskiptabann gagnvart Rússum?
Erum við að smjaðra fyrir ESB og/eða USA?
Ég spyr: Hvaða stórveldi hefur verið vingjarnlegast við okkar aumu Ísaþjóð? Eru það Bretar, Þýskaland, Kína, Japan, ESB eða BNA?
Nei!!!
Það eru Rússar.
Og ...
Hvaða stórveldi nútímans sýnir heiminum mesta frekju og yfirgang?
Hvaða þjóð átti í stríði í flestum heimsálfum jarðar alla 20. öldina, utan 18 ára frið?
Hvaða þjóð hefur átt í stríði öll ár, sem liðin eru af 21. öldinni?
Hvaða öfl eru að rústa Mið-Austurlöndum?

Að kunna að velja milli vina er erfitt. Þar reynir á skynsemi, sanngirni og trúverðugleika.

Kveðja,
kjh

 

 

 

Milljarða samdráttur í tekjum af makríl

Ó.M.G. !

Flyttu inneftir.

Þetta er búið.

kjh

 

Gunnar Birgisson bæjarstjóri í Fjallabyggð

Shit on your doorstep.

Er Gunni kominn meim?

 

Opið bréf til hennar hátignar, Margrétar Þórhildar

Kære Thorhild, vores Majestæd, dronning af Danmark.

 

Vi, elendige, almindelige beboere i Island, beder Dem medtage vores hilsen og vores  ønsker til Dem om et langt og lykkeligt liv.

Som De ved, har vi her oppe  i Island forsøgt at opbygge et godt samfund med de andre nordiske lande som model.  Det har, desværre, mislykkes og nu er vi lige som „Den mistede søn“ fra Bibelen som vil gerne komme hjem igen. 

Vores eksperiment som vi startede i 1944 har mislykkes.  For exempel har vores krone, som i 1918 var lige så værdi som den danske krone, næsten forsvundet og koster nu mere en 2000 gange Deres krone.  Vores situation er i dag således at en stor del af os har næsten ikke råd til at købe mad eller tøj for vores børn.  Denne situation kan vi ikke bære længere og vil gerne komme hjem igen.

Det er ikke vores skyld at denne eksperiment er kommet til ingen ting.  I landet findes der nok penge og landet har store ressourcer.  Vi har fisken, vandet, rent luft og det varme vand.  Men vi, almindelige mennesker, for ikke lov til at nyde et.  Det hele har enten blevet givet til de rigeste familier i landet eller solgt til udlændinge for slik.  I landet lever nu det mindste to nationer;  eliten og de adre, den store masse.

I massens navn beder jeg Dem om at se om der ikke finnes et sted i Jylland, oppe på hederne eller i skoven, hvor 250.000 mennesker kan sætte sig ned og prøve bygge nyt liv for sig selv og deres børn.  Vi vil komme lige som vi står.  Uden gæld og unden ejendom.

De, som bliver tilbage i Island (ca. 18 familier) må gerne eje det hele fordi pengene er jo deres og underskulden også.

 

Ærbødigst,

din tabte søn,

Kjartan

Danadrottning í boði á Bessastöðum